Για Μένα

Η φωτογραφία μου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην παλιά πόλη των Χανίων. Αποφοίτησα από το Α Λύκειο και στη συνέχεια ακολούθησα οικονομικές και παιδαγωγικές σπουδές. Στο μεταπτυχιακό δίπλωμα μελέτησα τις εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας - μάθησης και στη διδακτορική διατριβή το θέμα της δυσλεξίας. Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός και έχω διδάξει σε διάφορα σχολεία της πόλης μας τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, συμμετέχοντας σε αρκετά περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα.

22/10/10

Ο κοινωνικός μυθριδατισμός

22-10-2010
'Μιθριδατισμός', για όσους το έχουν ξεχάσει, λέγεται η πρακτική της απόκτησης ανοσίας απέναντι σε κάποιο δηλητήριο, μέσω της βαθμιαίας χορήγησής του σε μικρές και μη θανατηφόρες δόσεις. Ο όρος προέρχεται από τον βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη, ο οποίος και εφάρμοσε τη μέθοδο, φοβούμενος μη τυχόν τον δηλητηριάσουν άλλοι. Κάτι παρόμοιο έχει συμβεί και στην ελληνική κοινωνία με τη διαφορά ότι η χορήγηση του δηλητηρίου, δεν γίνεται με ιδία βούληση του πολίτη αλλά παίρνει την καταναγκαστική ενέσιμη μορφή από τους κυβερνώντες «ιατρούς», οι οποίοι την εισάγουν συστηματικά, τακτικά και μεθοδικά στο κοινωνικό σώμα. Το δηλητήριο στην περίπτωση αυτή, είναι η γενικευμένη διαφθορά που χορηγείται κατά δόσεις. Η βαθμιαία δοσολογία είναι η ανάδυση των κάθε λογής σκανδάλων, σε καθημερινή σχεδόν βάση. Η ανοσία, δεν είναι άλλη από την πλήρη απαξίωση των πολιτικών θεσμών, με τελικό αποτέλεσμα την πολιτική απάθεια μεγάλου τμήματος των πολιτών.
Κάποτε το σκάνδαλο του Κοσκωτά δημιούργησε σεισμό. Σήμερα, θα χρειαζόντουσαν 40 Κοσκωτάδες για να ιδρώσει κανενός μας το αυτί. Η φράση «όλοι το ίδιο είναι» κυριαρχεί. Λίγο η Ζίμενς, λίγο το Βατοπέδι (μεταξύ πολλών άλλων) και ο κύβος ερρίφθη. Η αδιαφορία είναι πλέον γενική. Ειδικότερα από τους νέους ανθρώπους, που βιώνουν την αβεβαιότητα και το άγχος για το μέλλον τους, η αδιαφορία συνοδεύεται και από την απόλυτη απαξία και την αποστροφή για την πολιτική σήμερα.
Η αποχή από τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογικές διαδικασίες θα είναι απλώς ένα από τα πολλά συμπτώματα της νόσου. Άλλωστε σε λίγο, μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού μας δεν θα γνωρίζει καν το όνομα του εκάστοτε πρωθυπουργού. Δεν θα ενδιαφέρεται. Και ίσως αυτό να ήταν και το ζητούμενο εξαρχής. Ποιος ξέρει;
Τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την έλευση του οδυνηρού τέλους; Για να ξαναγίνουμε «πολιτικά ζώα», με την Αριστοτελική σημασία της έκφρασης; Θα παραμείνουμε απαθείς, ιδεολογικά ανάπηροι, εξοικειωμένοι με το δηλητήριο της διαφθοράς και του πελατειακού συστήματος ή θα αφυπνιστούμε ως πολίτες συμμετέχοντας ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου μας στέλνοντας ένα μήνυμα στους ανακυκλωμένους και πολλαπλά φθαρμένους επαγγελματίες της πολιτικής, που με περισσή αλαζονεία ξαναζητούν την ψήφο μας;

Αθανασάκης Αντώνης
εκπαιδευτικός

Δεν υπάρχουν σχόλια: