Ως απάντηση στην κατακραυγή του κόσμου για το «που πήγαν τα λεφτά» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε με έμφαση στη Βουλή των Ελλήνων ότι «…τα φάγαμε όλοι μαζί ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος». Έτσι, με την έκφραση αυτή ο κ. Πάγκαλος βάζει ως ισότιμους συνδαιτυμόνες στην ίδια τράπεζα της διαφθοράς, τον εαυτό του ως βουλευτή και ως υπουργό, με τον κυρ Θανάση της γειτονιάς, που του ζήτησε να βολέψει την κόρη του στο Δημόσιο.
Η Παγκάλεια αυτή μεταφορική εικόνα μια αμοιβαίας, ισότιμης «συνεστίασης» πολίτη και πολιτικού, εντάσσεται στο πλαίσιο ενοχοποίησης ολόκληρης της κοινωνίας και της κοινής και αδιαίρετης συλλογικής ευθύνης (πολιτών – πολιτικών εξουσίας) για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας.
Σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός που θα υποστηρίξει ότι για τα φαινόμενα παρακμής που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια φταίνε μόνο οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν. Η «ευθύνη» όμως, πρέπει να είναι πάντοτε ορθολογικά διαμοιρασμένη και να καταλογίζεται ανάλογα με τη βαρύτητα και το είδος της. Έτσι, είναι άλλο η «ευθύνη μιας κοινωνίας» γιατί έμαθε και συνήθισε στο ρουσφέτι και άλλο η «πολιτική ευθύνη» της κατ’ επανάληψη ρουσφετοπολιτικής συμπεριφοράς των κατεχόντων δημόσια αξιώματα. Η τελευταία ευθύνη είναι εξαιρετικά κρίσιμη, και δεν είναι, ούτε και θα μπορούσε ποτέ να είναι κοινή. Και είναι κρίσιμη, λόγω ακριβώς του παιδευτικού, ηγετικού, θεσμικού ρόλου που εξ ορισμού έχουν όλοι όσοι αναλαμβάνουν ενεργές πολιτικές θέσεις και αξιώματα σε μια κοινωνία. Τον ρόλο αυτό, οι πολιτικοί ηγέτες δεν τον μοιράζονται με τον απλό πολίτη ποτέ.
Αθανασάκης Αντώνης,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου