Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε όλο και πιο έντονα το πρόσωπο ενός ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, στον βωμό του οποίου θυσιάζεται ολοένα και περισσότερο το κοινωνικό κράτος. Ο οικονομικός αυτός φονταμενταλισμός του νεοφιλελευθερισμού, που διαλύει στο πέρασμά του εργαζόμενους και συνταξιούχους, από την μια δαιμονοποιεί και ρίχνει στην πυρά οτιδήποτε δημόσιο και από την άλλη μεταμορφώνει σε εικόνισμα την ιδεολογία της ιδιωτικοποίησης. Τα πάντα δίδονται στους νέους «σωτήρες» μας, τους ιδιώτες. Από τα λιμάνια και τα αεροδρόμια μέχρι την εκπαίδευση και την υγεία. Και η εξέλιξη αυτή εμφανίζεται ως μια φυσική συνέπεια, ως ένας μονόδρομος που όσοι τον αμφισβητούν, θα πρέπει να χαρακτηριστούν αν όχι παράνομοι τουλάχιστον επικίνδυνοι.
Την ίδια στιγμή, έρχεται και η εκκλησία να παρουσιάσει ένα πρόσωπο που όμοιό του μόνο με εκείνο των πουριτανών προτεσταντών του 17ου αιώνα μπορεί να συγκριθεί. Χαρακτηρίζει «πόρνους» και «πόρνες» όσους έχουν συζυγική σχέση εκτός του ορθόδοξου γάμου και τους καταδικάζει στην αμαρτία και στην αιώνια καταδίκη. Η καθαρή ηθική σε όλο το μεγαλείο της αλλά και ο υπέρτατος ακρωτηριασμός σε ότι διαφέρει και ενοχλεί.
Οι δύο αυτές φονταμενταλιστικές προσεγγίσεις κηρύσσονται ως οι απόλυτες «αλήθειες» του ευαγγελίου του νεοφιλελευθερισμού και του χριστιανισμού, που θα πρέπει όλοι μας να υπηρετήσουμε αν θέλουμε την σωτηρία μας.
Η αλήθεια όμως είναι, ότι τόσο τα οικονομικά μοντέλα όσο και οι κανόνες της ηθικής, είναι κοινωνικά κατασκευάσματα. Ούτε η ανάπτυξη στα πλαίσια του άκρατου καπιταλισμού είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε και η ηθική όπως την παρουσίασε η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας. Το πού οδηγείται μια κοινωνία είναι κυρίως θέμα συσχετισμού των δυνάμεων. Και ευτυχώς τόσο στην εκκλησία μας υπάρχει ελπίδα αλλαγών μετά την εκλογή του σεμνού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου (ο οποίος άλλωστε με τις δηλώσεις του έδειξε ποιο είναι το αληθινό πρόσωπο της ορθόδοξης ανοχής και του σεβασμού στην διαφορετικότητα), αλλά και στην κοινωνία μας δημιουργούνται νέοι συσχετισμοί δυνάμεων που θα μπορούσαν όχι μόνο να σταθούν ως ανάχωμα στον μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού αλλά και να αναδείξουν καινούργιους δρόμους ανάπτυξης και προόδου με σεβασμό στον άνθρωπο και στην κοινωνική συνοχή.
Αθανασάκης Αντώνης εκπαιδευτικός
Για Μένα
- Αντώνης Αθανασάκης
- Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην παλιά πόλη των Χανίων. Αποφοίτησα από το Α Λύκειο και στη συνέχεια ακολούθησα οικονομικές και παιδαγωγικές σπουδές. Στο μεταπτυχιακό δίπλωμα μελέτησα τις εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας - μάθησης και στη διδακτορική διατριβή το θέμα της δυσλεξίας. Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός και έχω διδάξει σε διάφορα σχολεία της πόλης μας τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, συμμετέχοντας σε αρκετά περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου