Οι νέοι και η πολιτική

Πολλές φορές, η νέα γενιά κατηγορείται για αποπολιτικοποίηση και αποστασιοποίηση από την πολιτική καθημερινότητα. Κάποιοι, όψιμοι επικριτές των ενδιαφερόντων, της αντίληψης και της νοοτροπίας των νέων, χλευάζουν τον απο-ιδεολογικοποιημένο προσανατολισμό τους και τη φαινομενική τους απάθεια. Άλλοι πάλι, παρατηρούν με εμφανή απογοήτευση την εν γένει αποστροφή των νέων έναντι της πολιτικής και τους κατηγορούν ως απολίτικους, κυνικούς και αδιάφορους.
Όσοι όμως έχουμε την τύχη να συνομιλούμε με νέους ανθρώπους σε καθημερινό επίπεδο, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι  η υπαρκτή πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Στην εκδήλωση για παράδειγμα, που οργανώσαμε στο σχολείο μου, το λύκειο Νέας Κυδωνίας, οι μαθητές μας της τρίτης λυκείου είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με ξεχωριστούς επιστήμονες (Βεργόπουλος, Βουράκης και Μπουραντάς) για την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της. Οι παρεμβάσεις των μαθητών μας ήταν καίριες και εντυπωσίασαν ακόμα και τους καταξιωμένους επιστήμονες.
Οι νέοι μας βιώνοντας την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, την αβεβαιότητα και το άγχος για το μέλλον τους, είναι θυμωμένοι από το υπάρχον πολιτικό σύστημα παρακμής, διαφθοράς και μιζέριας αλλά καθόλου αδιάφοροι για την πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Είναι νέοι που υπερασπίζονται με πάθος τις ιδέες τους και αγωνίζονται για τα αιτήματά τους - πολλές φορές διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Για τους σημερινούς νέους η πολιτική είναι παρούσα και υπαρκτή. Όχι όμως στον μικρόκοσμο των παραδοσιακών κομμάτων. Διαπερνά τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους. Είναι συνυφασμένη με τις προσδοκίες και τα οράματά τους για το μέλλον.
Η πολιτικότητά τους φιλτράρεται, διαμορφώνεται και αναδεικνύεται από την ευαισθητοποίησή τους και από την ενεργό και δυναμική στάση τους στα μεγάλα ζητήματα της εποχής: την απασχόληση, την παιδεία, την ανεργία, την οικονομία, το περιβάλλον και την οικολογία.
Οι νέοι σήμερα δεν θα σηκώσουν τα λάβαρα στις κομματικές συγκεντρώσεις για να εξασφαλίσουν στη συνέχεια μια θέση στο Δημόσιο. Απορρίπτουν τα παλιά πρότυπα, τα μοντέλα της πολιτικής τού χθες. Αρνούνται τις απλουστευμένες λογικές του άσπρου και του μαύρου.
Δεν θεοποιούν κανέναν και είναι πολύ πιο αυστηροί με εκείνους που θα αφήσουν να μπουν στις σελίδες της δικής τους ιστορίας. Μιας ιστορίας ξεκάθαρης χωρίς φαντάσματα, χωρίς προστάτες, χωρίς τους νεποτισμούς του παρελθόντος και κυρίως με διαφορετικό σύστημα αξιών.
Σήμερα, το πολιτικό σύστημα μοιάζει να επιτίθεται με ιδιαίτερη βιαιότητα στους νέους ανθρώπους, παραδίνοντάς τους ως αναλώσιμα υλικά στο έλεος της αγοράς. Τους στερεί τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Δεν εξασφαλίζει τίποτα και σε κανέναν. Τους βάζει να τελειώσουν πανεπιστήμια και μετά τους παραπέμπει στην ανεργία, ή στην καλύτερη περίπτωση στη δουλειά χωρίς αξιοπρεπή αμοιβή και ασφάλεια.
Η νεολαία, δεν μπορεί να αφήσει την πολιτική στα χέρια των αμοραλιστών, των αδίστακτων διαχειριστών της, που την έφεραν σε αυτό το τέλμα. Δεν επιτρέπεται να εκχωρήσει το δικό της μέλλον στα χέρια εκείνων που -όπως αποδεικνύεται- απέτυχαν παταγωδώς  Σε εκείνους που έχουν συνηθίσει να βλέπουν τους νέους μόνο συντεταγμένους και υπάκουους από τις θέσεις των επισήμων. Οι νέοι είναι επιβεβλημένο να αντιστέκονται και να προτείνουν. Να αποτελούν ανάχωμα στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και έργων που είναι παρακμιακά φαινόμενα της κοινωνίας μιας προηγούμενης γενιάς.